برخی منابع مطلع عنوان کردند: رییس‌جمهور به سرپرست وزارت علوم، تحقیقات و فناوری دستور داده هر چه سریع تر رییس دانشگاه علامه طباطبایی برکنار شود. رئیس جمهور حسن روحانی به جعفر توفیقی سرپرست وزارت علوم، تحقیقات و فناوری دستور داده تا پایان هفته، صدرالدین شریعتی رئیس دانشگاه علامه را از سمت خود برکنار کند! حجت الاسلام شریعتی به عنوان اولین رئیس دانشگاه ایران اسلامی توانست بحث تفکیک جنسیتی در دانشگاه را آغاز و آن را ادامه دهد. چند روز گدشته آیت الله مکارم شیرازی از اقدامات رئیس دانشگاه علامه طباطبائی به خاطر تشکیل کلاس‌های تک جنسیتی در این دانشگاه قدر دانی کرد.

چند روز پیش از سوی نیروی انتظامی دو دختر جوان که با ساپورت هایی منقش به پرچم اسرائیل در میدان ونک در حال تردد بودند دستگیر شدند تا پروژه اندام نمایی زنان در خیابان های تهران، رنگ و بویی جدید به خود بگیرد. در شرایطی پروژه بی عفتی و هجوم به باورهای اجتماعی در ابعادی گسترده کار خود را به ریشه های فکری جوانان رسیده است جای این سوال است که چرا مطبوعات کشور به عنوان وکیل مدافع حقوق مردم در این زمینه هیچ گونه ورودی پیدا نکرده و از نگاه جامع شناختی به چالش ها و تهدیدات این موضوع نپرداخته اند. جالب اینجاست که در قبال این موضوع بسیاری از فعالان رسانه ای برگزیدن سکوت را بر حرف زدن ترجیح داده اند و چشم های خود را بر واقعیت تلخی که بسترساز بسیاری از جرایم در آینده نزدیک خواهد بود بسته اند. موضوع پروژه " اندام نمایی " هر چند مفهومی سیاسی در ابعاد خود دارد اما نباید فراموش کرد که کم کاری های اجتماعی صورت گرفته در این بخش هم اکنون عرصه را به تنگ آورده و اصحاب رسانه را به عنوان چشم های بینای اجتماعی به حاشیه کشیده است. موضوعی که افعی گونه بر جامعه چمبره زده و هر روز تعداد زیادی از جوانان را به کام زهر آگین خود می کشد و رسانه ها تنها در برابر آن با رویکردی منفعالانه چشم انتظار آینده مانده اند. نباید این نکته را به فراموشی سپرد در جامعه ای که وجود حداقل های اخلاقی ارزش طلقی می شود این دسته از جوانان با چه رویکردی و با چه منطقی اینگونه بی مهابا به صورت جامعه چنگ می زنند تا کم کم بطن اجتماع را به نوعی بی خیالی به این موضوع و یا عادی شدن تن نمایی ترغیب کنند موضوعی که اکنون برای رسانه ها عادی سازی شده و با سری رو به پایین از کنار آن عبور می کنند.

شاید مقایسه این قسمت انقلاب مصر با انقلاب اسلامی ایران خالی از لطف نباشد و منشاء عبرتی ماندگار قرار گیرد که ، دیکتاتور ما هم رفت و نظام اسلامی جای سیاهی های پهلوی را گرفت و همان ارتش شاهنشاهی به انقلاب سوگند خورد و هنوز طنین سوگندش در گوشها بود که به تونل طولانی ترین جنگ قرن وارد شد . این ارتش بدون کمترین لغزش و انحرافی با سرمایه جانفشانی ها و ایثارگری های فرزندانش به آرمانهای انقلابی که برایش خونها جاری شد پابرجاماند .ارتشی که فرماندهی خود را از شاه گرفت و دست رهبر انقلابش داد . جدای از ابعاد شگفت انگیز این افتخار می توان سرمنشاء آن را نیز مورد مطالعه قرارداد . مگر نه اینست که هر دو کشور مسلمانند و در یک منطقه جغرافیایی ( خاور میانه ) مستقر و دارای مردمی که به آرمان فلسطین آزاد و مستقل و نابودی اسرائیل می اندیشند ، پس این تفاوتها از کجاست ؟ آری حضور "روحانیت" در تار و پود اعتقاد ایرانیان - "وفاداری" به اصولی که توده مردم به آن رای "آری" دادند ، اولویت "دیندار ماندن" به تمام شاخصه های دیگر زندگی - تقدم "سعادتمندی اخروی" به راحتی های دنیوی ، و صد البته "اعتقاد به حسینی" ( ع ) که مسیر تاریخ را برای استمرار "عدالت علوی" در پیچ عاشورا باقی گذاشت ، از اساسی ترین اختلافات این دو انقلاب و نیروهای مسلح آنان است . مصری ها نه بعد از انقلاب خود جنگ و تجاوز و اتحاد بین المللی برای نابودی را تجربه کردند و نه تحریم ها و دشمنی های پیدا و پنهان قدرتهای استکباری جهان را و نه هیچ یک از دست و پنجه نرم کردن های دوران انقلاب ما را و نه منافین و بنی صدرها و نه کودتا های نوژه و بمباران های شیمیایی مردمش را . اینچنین است که به راحتی تسلیم قدرتهای حامی اسرائیل شده و جالب تر آن است که نظام قضایی آنها نیز کمتر از 10 روز منقلب شده و دستور آزادی " مبارک !!" را صادر می کند . همان مبارکی که هم خون مردمش را ریخت و هم شریک خونخواری های اسرائیلیان شد . در مصر هم سر عدالت را بریدند و هم پیکرش را سوزاندند . شاید این گونه بررسی ها و پرداخت های مقایسه ای کوچکترین کاری است که می توان برای قدردانی از این سلحشوران و پاسداران حریم انقلابمان کنیم .

هر کس وارد بازار شود و چیزی بخرد و آن را برای خانواده اش ببرد، مانند کسی است که صدقه ای را برای گروهی نیازمند می برد و باید پیش از پسران، از دختران آغاز کند. سرویس مذهبی افکارنیوز- پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم می فرماید: چه خوب فرزندانی هستند دخترانِ با حجاب. هر کس یکی از آنها را داشته باشد، خداوند آن را برای وی پوششی از آتش دوزخ قرار می دهد و هر کس دو تا داشته باشد، خداوند به خاطر آنان، او را وارد بهشت می سازد و اگر سه دختر یا مانند آن خواهر داشته باشد، جهاد و صدقه ای استحبابی از او بر می دارد. رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم می فرمایند: دختران، دلسوز و مددکار و با برکت اند. پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم می فرمایند: هر کس وارد بازار شود و چیزی بخرد و آن را برای خانواده اش ببرد، مانند کسی است که صدقه ای را برای گروهی نیازمند می برد و باید پیش از پسران، از دختران آغاز کند؛ چرا که هر کس دخترکی (از فرزندان خود) را شاد کند، گویا برده ای از فرزندان اسماعیل را آزاد کرده است و هر کس چشم پسری را روشن کند، گویا از ترس خداوند گریسته است و هر کس از ترس خداوند بگرید، خداوند او را وارد بهشت های پرنعمت می سازد. شخصی فرزندی در راه داشت؛ نامه ای به امام هادی علیه السّلام نوشت: من فرزندی در راه دارم. از خدا بخواه که پسری روزی ام کند. امام علیه السّلام در پاسخ نوشت: «چه بسا دختری که از پسری بهتر باشد» و برای او دختری زاده شد. در روایتی دیگر که درباره فضیلت تحمل آزار کودک در کتاب کافی مرحوم کلینی، آمده است، امام صادق علیه السّلام در مجلسی نشسته بودند که یونس بن یعقوب وارد شد. حضرت به وی فرمود: «چه شده تو را نالان می بینم؟» عرض کرد: کودکی دارم که سراسر شب از گریه های او اذیت شدم. حضرت فرمودند: «ای یونس! پدرم محمد بن علی، از پدرانش، از جدم پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم نقل کرد که جبرئیل بر وی فرود آمده در حالی که پیامبر خدا و علی که درود خدا بر آنان باد، ناله می کردند. جبرئیل گفت: ای حبیب خدا! چه شده که تو را نالان می بینم؟ پیامبر فرمودند: «دو کودک داریم که از گریه آنان، اذیت شده ایم.» جبرئیل گفت: صبر کن، ای محمّد! چرا که به زودی برای این قوم، پیروانی برانگیخته می شوند که هر گاه یکی از آنان گریه کند، گریه اش تا هفت سالگی «لا اله الا الله» است و وقتی از هفت سالگی گذشت، گریه اش تا بلوغ، آمرزش خواهی برای پدر و مادرش است و چون از بلوغ گذشت، هر کار نیکی که انجام دهد، به نفع پدر و مادرش است. منبع: خانه خوبان، ش ۴۲، ص۵۷.

صدام در پاسخ به سوال خبرنگاری گفت ایرانی‌ها مرد بودند و من در مقابل چنین دشمن قدرتمندی باید لباس نظامی می‌پوشیدم. خبرگزاری دفاع مقدس، هزینه کردن مبلغی معادل 30 میلیارد دلار در حمایت از رژیم بعثی و سفاک صدام برای کویت حاصلی جز اشغال کشورشان به دست نیروهای ارتش بعث عراق نداشت. دولت پادشاهی کویت از همان ابتدای تشکیل به علت وابستگی به استکبار جهانی همواره پول نفت خود را در اختیار استعمارگران قرار می داد و آنان نیز از این منبع اقتصادی جهان اسلام علیه خود مسلمین استفاده کرده اند. در سیزدهم مهرماه سال 1357 هنگامی که رژیم بعثی عراق، حضرت امام خمینی (ره) را از این کشور اخراج کرد، دولت کویت به علت ترس از رژیم شاه و نگرانی از اقدامات احتمالی رژیم بعثی عراق از پذیرش حضرت امام خمینی (ره) امتناع ورزید. انقلاب اسلامی که در ایران به پیروزی رسید، کویت نیز همانند دیگر کشورهای عربی مرتجع خاور میانه از ترس گسترش موج اسلام خواهی نسبت به انقلاب اسلامی مواضع تندی را اتخاذ نمود. با آغاز جنگ تحمیلی رژیم متجاوز صدام علیه جمهوری اسلامی ایران، سیل کمک های مالی و نظامی کویت به سمت عراق ارسال شد. این کشور از همان آغاز جنگ تحمیلی، حمایت سیاسی خود از رژیم بعثی عراق را اعلام کرد. شرح اقدامات سیاسی، اقتصادی و نظامی دولت کویت در حمایت همه جانبه از رژیم صدام در هشت سال نبرد خونین دنیا با ملت مظلوم ولی در عین حال سلحشور ایران خود محتاج نگارش کتاب هاست؛ ما در این مجال تنها به شرح مختصر بخشی از این حمایت های کویت در جنگ تحمیلی از رژیم بعثی صدام خواهیم پرداخت. الف- حمایت های نظامی: از همان روزهای نخستین تجاوز صدام به حریم جمهوری اسلامی ایران، سیل کمک های نظامی کویت به عراق ارسال شد. خودروهای تانک بر با آرم ارتش کویت از جاده های مرزی این کشور به سوی نقاط مرزی مشترک با این کشور در رفت و آمد بودند و بخشی از امکانات زرهی رژیم بعثی عراق را تأمین می کردند. بنادر کویت نیز با افزایش حجم فعالیت خود اقلام جنگی که به مقصد عراق حمل می شد تخلیه و به این کشور ارسال می کردند. در مرداد ماه 1360 نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در حین بازرسی یک کشتی تجاری دانمارکی به محموله ای جنگی که از کویت به مقصد عراق در حرکت بود برخورد نمودند که ناچار به توقیف آن کشتی و کالاهای سفارشی رژیم حاکم بر بغداد شدند. حمل و نقل کالای نظامی از کویت به مقصد عراق بارها و بارها تکرار شد و طی چندین مرحله بازرسی کشتیهای خارجی که از کویت حرکت می کردند این کالاها توسط نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران کشف و ضبط می شد. در کل منطقه خاورمیانه تنها سه کشور ایران، عمان و کویت، تانک چیفتن در سازمان رزم زرهیشان وجود داشت. این نوع تانک ساخت انگلستان بود. در سال 1979 کویت 160 دستگاه تانک چیفتن را سفارش داد که با آغاز تجاوز رژیم بعثی صدام به میهمان به مرزهای جنوبی عراق ارسال شد. رژیم کویت از ترس تعرض عراق به این کشور و اشغال اراضی خود به دست رژیم بعثی صدام و هم از ترس گسترش مفاهیم انقلاب در کویت، برای کنترل عراق و ممانعت از صدور انقلاب، اقدام به جمع آوری اطلاعات نظامی در منطقه ی خلیج فارس تا دهانه فاو به نفع رژیم عراق می نمود. عده ای از جاسوسان دستگیر شده در سال های دفاع مقدس ضمن اعلام هویت کویتی خویش، به مأموریت خود در آبهای مرزی اشاره و نسبت به جمع آوری اطلاعات نظامی برای رژیم صدام اعتراف نمودند. ب- کمک های اقتصادی: رژیم کویت بارها و بارها کمک های بلاعوض خود را در سال های جنگ تحمیلی صرف خرید تجهیزات نظامی برای عراق و یا تأمین اعتبار مایحتاج تدارکاتی و لجستیکی ارتش بعث نموده بود. کمک های رژیم کویت به صدامیان به قدری آشکار بود که پس از پایان درگیری میان عراق و ایران، کارشناسان اقتصادی و نظامی دنیا هزینه حضور و شراکت کویت در جنگ با جمهوری اسلامی ایران را چیزی معادل سی میلیارد دلار برآورد کرده اند. ج- کمک های سیاسی: مدتی پس از آغاز جنگ تحمیلی کویت پیشنهاد کرد شورایی مرکب از عربستان سعودی و کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس تشکیل شود. این شورا عملاً در اکثر جهت گیری های خود رژیم متجاوز صدام را مورد حمایت جدی قرار می داد و بیانیه های تندی را علیه کشورمان صادر می کرد. هر کشوری باید در روابط خارجی خود منافع بلند مدت ملتش را در نظر بگیرد ولی اقدام کویت در حمایت همه جانبه از رژیم صدام عین بی تدبیری بود؛ زیرا کسی که خوی درندگی و تجاوز کارانه دارد، طبیعی است تا تمام اطرافیانش را نبلعد دست بردار نیست. هزینه کردن مبلغی معادل 30 میلیارد دلار در حمایت از رژیم بعثی و سفاک صدام برای کویت حاصلی جز اشغال کشورشان به دست نیروهای ارتش بعث عراق نداشت. این کشور حتی با داشتن تجهیزات فراوان نظامی نتوانست سرزمین خویش را از تعرض صدام در امان نگاه دارد و به ناچار با استمداد از ابرقدرتها رژیم بعثی صدام را وادار به خروج از کشورش نمود. به هر روی صدام حسین، سرانجام در دوم آگوست سال 1990 مزد سال ها خدمت ویژه کویت به ارتش عراق را با حمله و اشغال خاک کویت پرداخت. وی در سخنرانی خود درباره علت اشغال کویت آن کشور را استان نوزدهم عراق نامید. حکام وابسته کویت حتی برای لحظه ای در مقابل تجاوز صدام ایستادگی نکردند. امیر کویت با همان لباس خانگیش از ترس، سوار هواپیمای اختصاصی خود شد و به آمریکا گریخت. این در حالی بود که ملت سلحشور ایران از خرد و کلان تا فرماندهان و مسئولین سیاسی، همگی در مقاومت علیه استکبار جهانی در جبهه های نبرد حق علیه باطل حضوری چشمگیر داشتند. وقتی کویت اشغال شد، صدام با همان لباس عربی تابستانی خویش مقابل دوربین ها ظاهر شد و به سؤالات خبرنگاران پاسخ داد. یکی از خبرنگاران جرأت کرد و از وی دلیل پوشیدن لباس شخصی در این جنگ و تفاوت پوشیدن لباس نظامی در مقابل ایران را از وی پرسید. صدام در جواب گفته بود ایرانی ها مرد بودند و من در مقابل چنین دشمن قدرتمندی باید لباس نظامی می پوشیدم.

هم رزم خلبان شهید میر حسن سجادی نیاکی می گوید: در منطقه عملیاتی همه آماده ی خواندن دعای کمیل بودیم. بچه ها اکثرا حضور داشتند. ولی معلوم نبود که میر حسن کجا است. یک دفعه دیدم حوله به سر وارد نمازخانه شد. گفتم: کجا بودی؟ گفت: رفته بودم غسل شهادت کنم. خندیدم و گفتم: آخه این وقت شب که غسل شهادت نمی کنند! بعد از دعای کمیل می خوابی، غسلت باطل می شود. گفت: از کجا می دونی که بعد از دعا می خوابم؟! می گفت امشب با خدا کار دارد و می خواهد با او قراردادی ببندد تا او را پیش خودش ببرد. گفتم: تو که فردا پرواز نداری. تیم های عملیات مشخص شده اند. تو امروز پرواز داشتی، فردا باید استراحت کنی. گفت: من قرار دادم را با خدا می بندم، بقیه اش را خودش درست می کند. و بعد از آن جا بیرون رفت. بچه ها یکی یکی وارد نمازخانه می شدند. هنوز چند دقیقه ای به شروع دعا مانده بود. بی اختیار به دنبالش رفتم و دیدم قدم می زند. نزدیک تر رفتم و با او شروع به صحبت کردم. طوری حرف می زد که من را به گریه انداخت. دیگر نتوانستم حرفی بزنم. با شروع دعای کمیل همه به نمازخانه رفتیم و در آن مراسم روحانی با هم بودیم. آن شب میر حسن تا صبح نخوابید. وقتی سرپرست تیم به او اخطار داد که بخوابد و استراحت کند، گفت: من فردا پرواز ندارم. سرپرست تیم حرفی نزد و او با خیال راحت تا صبح با خدای خود راز و نیاز کرد. صبح روز بعد (پنجم مرداد ماه سال 1360در جبهه جنوب (کرخه نور) ) خلبانان پس از خواندن نماز، عملیات را شروع کردند. در دومین دور پرواز احتیاج به هلی کوپتر بیشتری بود و شهید سجادی نیاکی به عنوان داوطلب آماده پرواز شد. در حال پرواز بود که مورد هدف دشمن قرار گرفت و شهید شد. خدا پای قرار داد بینشان را امضا کرده بود. خلبان سجادی نیاکی در تهران متولد شد؛ اما شجره او از شهرستان نیاک است. تحصیلات ابتدائی و دبیرستان را در تهران به پایان رساند و در سال 1352 جهت خلبانی بالگرد در هوانیروز استخدام شد. پس از گذراندن دوره‌های نظامی، زبان انگلیسی و پرواز، با درجه ستوان‌سومی و تخصص پرواز با بالگرد ترابری 214 در پایگاه هوانیروز مسجد سلیمان به انجام وظیفه مشغول شد. طول عمر نظامی کوتاهی داشت اما از حماسه‌سازان هوانیروز در روزهای انقلاب و 8 سال دفاع مقدس شد. پرونده خدمتی او سرشار از پروازها و ماموریت‌های متهورانه در آسمان جبهه‌های جنگ جنوب و غرب است.

امیر سرتیپ خلبان مشیری درخاطراتش بیان داشته است که: «بعد از پیروزی در عملیات‌های مختلف جنگ تحمیلی عراق علیه ایرا ن ، فراخوانی داده شد که نیروها برای جنگ با اسرائیل ثبت‌نام کنند. بنده به دفتر رئیس عقیدتی سیاسی پایگاه سوم شکاری همدان رفتم و ثبت‌نام کردم، بعد که می‌خواستم برگردم، رئیس‌دفتر عقیدتی سیاسی گفت: «آقای مشیری، شما نفر اول نیستید که ثبت‌نام می‌کنید» گفتم: «خب، پس کیه؟ گفتند:»، «عباس دوران است». در واقع او اولین داوطلب برای بمباران اسرائیل بود. او می‌خواست خودش را فدای اسلام کند و در راه حق قدم بردارد. »

فرماندهٔ شجاع ارتش  که غول‌های آهنین هم از او جا می ماندند...

در منطقه عملیاتی در نزديکي ارتفاعات الله‌اکبر، نيروهاي ما کُپ کرده بودند و جلو نمي‌رفتند. شهيد منفردنياکي کلت خود را به دست گرفت و جلو تانک ها به راه افتادو به آن‌ها اشاره کرد که به دنبال او بروند.

خودش جلوتر ازهمه حرکت می کرد و تانک‌ها پشت سر او به راه افتادند. شجاعت و از خود گذشتگی این فرمانده لایق باعث شد تا عملیاتی که در آن منطقه گره خورده بود به موفقیت برسد .

ای بسا اگر این مرد حرکت نمی‌کرد نه تنها نمی‌توانستیم پیشروی کنیم بلکه امکان این خطر نیز وجود داشت که در زیر فشار حملات دشمن همگی نابود شویم. ( به نقل از خاطرات امیر مختار راعی دهقی)